Sightseeing, naar huis en stage gekte

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik iets geschreven heb, maar er is in de tussentijd ook zoveel gebeurd.

De belangrijkste verandering is misschien wel dat ik nu toch een kamergenoot heb gekregen. Ze heet Paola en komt uit Italie. Het is in ieder geval wel een stuk gezelliger op de kamer, maar daar staat dan weer tegen over dat ik nauwelijks privacy heb. Ik kan het wel goed met haar vinden en we zitten vaak ’s avonds voor het slapen gaan nog even met elkaar te kletsen. Dus eigenlijk gaat dat best wel goed.

Sinds de vorige keer zijn Wanda en Alouette op bezoek geweest en we hebben een weekend lang goed vermaakt! Echt een aanrader voor iedereen om vrienden die elkaar eigenlijk niet kennen gewoon bij elkaar te plaatsen, want het was echt heel gezellig. Soms werd ik gewoon buitengesloten in de grapjes die ze aan het maken waren!!! Hoogtepunt van ons weekend was denk ik toch echt ons theateravond op zaterdag. We zijn naar de Phantom of the Opera geweest en dat was echt fantastisch. We zaten op het balkon, dus helemaal bovenin de zaal. Waar we een goed uitzicht hadden op het podium. We zaten alle drie met een big smile te kijken naar de musical en hebben ervan genoten. :)
Daarnaast was het ook heel leuk om ze het British Museum te laten zien. Terwijl we er naar toe liepen (en het enorme museum in zicht kwam) zeiden ze: wow Laura, dat heb je goed gedaan, dat je hier stage loopt. Op zondagmiddag heb ik ze weer uitgezwaaid en kon het ‘normale’ leven weer beginnen.

Het weekend erna ging ik al een weekendje naar huis, voor de vrijgezellen dag van Jeroen en Leonie. Een weekend vol met reizen (de vrijgezellen dag was in Goes, Zeeland) maar zeker de moeite waard want het was een super leuke dag! Het was wel heel gek om thuis te zijn, want mijn huis was niet helemaal mijn huis, het was er te opgeruimd en het rook niet naar mij. Op zondag vertrok ik dan ook weer vol goede zin naar mijn ‘thuisbasis’ voor deze vier maanden.

Op stage is het op het moment een gekkenhuis. Eén van mijn begeleiders heeft afscheid genomen en gaat voor lange tijd naar Madrid, wat betekent dat we nu nog maar met z’n drieën in het Samsung Centre werken. Christina (mijn mede stagiaire) is druk bezig met een programma bedenken voor volgende week en Katherine (mijn stagebegeleider) moet zo ongeveer alles regelen omdat ze nu alleen is. Oftewel, ik mocht bij alle schoolprogramma’s helpen deze week. Wat echt heel leuk was, zeker omdat je nu ook verschillende docenten dezelfde programma’s ziet geven en je daar duidelijke verschillen in ziet. Hier kan ik dingen van leren dat ik mee kan nemen in mijn eigen manier van lesgeven. En ook het contact met de kinderen is heel leuk. We hadden een groep dat het programma Sutton Hoo ging doen (Sutton Hoo is een opgravingsplaats in Engeland). Tijdens dit programma maken de kinderen een nieuwsuitzending over de opgraving. Dit mogen ze helemaal zelf bedenken en filmen. Ze houden hierbij altijd een interview met een expert, waarbij dus één van de kinderen bijvoorbeeld doet alsof hij een archeoloog is. Bij deze groep zat een jongetje met het syndroom van Down. Wij hadden dus bedacht dat hij de assistent werd van de archeoloog en het afbeelding van het object waarover gepraat werd omhoog hield. Zo kon hij toch in de film komen, zonder dat hij iets ingewikkelds hoefde te onthouden. Hij had het allemaal erg leuk gevonden en wilde ook graag iets mee naar huis nemen, waarmee hij de volgende dag op school een knutsel kon maken. Aflopen week kregen we van de moeder van dit jongetje een hele leuke e-mail, namelijk dat schooluitjes altijd heel lastig zijn, maar dat hij een hele leuk dag had gehad en dat ze ons daarvoor wilde bedanken. Dus dat was heel leuk om te krijgen, al vind ik het vrij normaal dat je in zo’n situatie iets bedenkt wat hij kan doen.

Allemaal positieve verhalen dus! Ik hoop dat jullie het in Nederland ook naar je zin hebben :) En nog steeds: als je me wilt spreken, ik ben bijna elke avond bereikbaar via skype!

Groetjes Laura